Carrying my father
THERE THERE COMPANY
Carrying my father is een fysieke, acrobatische voorstelling over dragen en gedragen worden. Over vasthouden en loslaten. Over kracht en rivaliteit. Op scène staan vier circusartiesten met hun vader. Acht volwassen mannen dragen elkaar, testen elkaar, ontmoeten elkaar waar we het niet verwachten. Acht lichamen die niet even sterk zijn, maar wel even krachtig in hun eigenheid en interactie. Ze ontdekken de uitdagingen van het ouder worden en de rijkdom van het samenwerken. Vaders en zonen onder elkaar. Centraal staat het besef: zoals de vader de zoon droeg, zo zal de zoon ooit de vader dragen.
Spel: Toon & Eugeen Van Gramberen, Jonas & Danny Juchtmans, Josse & Koen De Broeck, Joren & Jan De Cooman
i.s.m. kunstencentrumnona
Wanneer & waar
Willem Verheyden & Mechels Kamerorkest
Zeven knappe prinsen proberen het hart te winnen van elk hun geliefde prinses. Maar te vergeefs, de gevreesde Kasei heeft de harten van de prinsessen al gestolen. Dan verschijnt prins Ivan. Diep in de nacht sluipt hij de boomgaard van Kasei binnen om een appel te stelen. Te midden van de donkere stammen merkt hij dat er iets niet pluis is: de lucht kleurt rood en daar is de Vuurvogel! Prins Ivan weet één van de rode veren van de Vuurvogel te bemachtigen en met hulp van die magische veer gaat hij de strijd met Kasei aan.
Willem Verheyden en het Mechels Kamerorkest o.l.v. Tom Van den Eynde slaan voor deze poëtische lichtfigurenvoorstelling op muziek van Igor Stravinsky de handen in elkaar. De tekst is geschreven door Bette Westera.
productie: anderman vzw
m.m.v. Cultuurcentrum Mechelen, Mechelen Feest, vzw Vrienden van het Conservatorium
TG STAN EN MAATSCHAPPIJ DISCORDIA
Wat werkelijk belangrijk is, wordt niet gezegd. Dat zit in de ruimte tussen twee mensen. Wat daar precies gebeurt, daar begrijpen we heel weinig van, dat mysterie wil ik voelbaar maken - Jon Fosse
Ik ben de wind speelt zich af in een imaginaire zeilboot. Ook de handeling is bedacht, verzonnen. Ze moet niet uitgevoerd worden, maar imaginair blijven. Er zijn 2 maar personen: de een en de ander.
Eg er vinden (Ik ben de wind) is een van de recentste stukken van toneelauteur Jon Fosse. Het speelt zich af te midden van de Noorse Scherenkust. Het ruige, desolate landschap speelt een grote rol. In Eg er vinden keert Fosseterug naar een kernmotief in zijn auteursschap: twee vrienden gaan elk hun weg. Een van de hoofdmotieven vormt de beperkingen van taal bij het uitdrukken wat we bedoelen.
van en met: Damiaan De Schrijver en Matthias de Koning
COMPAGNIE CECILIA
Locke wordt een muzikale, ritmische, emotioneel subtiele ontploffing van emoties, die niemand onberoerd zal laten.
Ivan Locke, een plichtsbewuste bouwondernemer en goede vader, vertrekt op een dag van zijn werk naar huis. Aan de verkeerslichten beslist hij echter rechtsaf te slaan waar hij normaal links moet.
Wat volgt is een van de strafste filmscenario’s ooit qua structuur en personages (van de hand van Steven Knight, de man achter o.a.Peaky Blinders). Stap voor stap komen we te weten wat Ivan leidt om gedurende de anderhalf uur durende autorit die op zijn beslissing volgt heel zijn leven op het spel te zetten.
Locke gaat over verantwoordelijkheid nemen en principes ook als je er alles door dreigt kwijt te spelen. Omdat de waarheid belangrijker is dan alles.
Spel: Koen DeGraeve, Tom Vermeir
live-muziek: Ben Brunin, Frederik Heuvinck, LukVermeir en Johannes Verschaeve
een organisatie van ARSENAAL/LAZARUS
DE ROOVERS
Ivanov, is ten einde raad. Zijn zaken gaan slecht en zijn vrouw ligt op sterven. Hij geeft op. Hij isoleert zich van alles en iedereen, laat zijn doodzieke vrouw aan haar lot over en brengt zijn avonden door bij zijn oude vriend Lebjedev. Diens dochter Sasja wordt stapelverliefd op de antiheld. Dit meisje met haar ontwapenend enthousiasme zou Ivanov een uitweg kunnen bieden. Is er verzet mogelijk tegen het onontkoombare?
De Roovers maken een eigen versie geïnspireerd op deze klassieker; een vrolijke voorstelling over grote droefenis en de ratrace van de hedendaagse samenleving.
Van en met: Robby Cleiren, Sara De Bosschere, Luc Nuyens, Sofie Sente, TimoSterckx, Vincent Van Sande, e.a.
BRONKS
Sinds het begin der tijden is er een strijd tussen kop en lijf.
Sinds onze geboorte is er een oorlog tussen geest en lichaam.
Eerst wint het lijf, mag het alles bepalen.
Eerst is alles simpel.
Eerst doen, dan denken.
Eerst plezier, dan spijt.
Dan komt de kop, alles verknallen.
Dan komt de kop met ingewikkelde dingen als geluk, liefde en kennis.
Dan komt de kop met gedoe.
Maar het lijf blijft overeind en bijt terug.
Maar het lijf komt in opstand tegen het verstand.
Met deze keer een ultieme daad, zich losrukken van de kop.
Meteen wereld in chaos.
Een beetje zoals nu, maar erger.
Niet vreselijk erg, maar onaangenamer.
Niet onaangenamer, maar oncomfortabeler.
Niet oncomfortabeler, maar vervelend.
Ja, dat wordt het, een vervelende voorstelling.
Of wacht, toch niet.
Om controle te krijgen over kop en lijf, dalen Joost en Joris af naar de diepste kronkels van hun hoofd. Hoe harder hun hersenen kraken, hoe meer ze hun lichaam in de strijdgooien.
Tekst en spel: Joost Vandecasteele, Joris Van den Brande
MATHIAS VAN DEN BRUL
Wanneer de beruchte schoolmeester Platonov arriveert op het landgoed van de jonge weduwe Anna Petrovna, brengt hij daar de hoofden van alle gasten meteen op hol. Even schalks als wanhopig bespeelt hij het bonte gezelschap en brengt hij iedereen uit evenwicht. Tot hij uiteindelijk zelf verstrikt raakt in het kluwen van vermaken, verleiden en vernielen. Wie houdt zich overeind?
Op het podium staan raspaarden Johan Knuts en Leen De Veirman naast jonge veulens Matthias Van de brul en Charlotte Wellens. Met z'n vieren smijten ze zich op het eerste stuk van Anton Tsjechov, een wrange komedie over de liefde en de lust, over dronkenschap en ontnuchtering, over onze kleine kantjes en hun grote gevolgen.
Van en met: Leen De Veirman, Johan Knuts, Matthias Van debrul en Charlotte Wellens
De voorstelling Move (on) is ontstaan uit de wens van tg Stan om de grootste bekommernissen van het gezelschap te delen met acteurs en dansers met verschillende achtergronden en diverse artistieke praktijken.
De jonge actrice Btissame Bourrich, laatstejaarsstudente aan het Conservatorium van Antwerpen, de actrice van Russische origine Evgenia Brendes, de Franse toneelspeelster Olga Mouak, de Palestijnse acteur en schrijver Atta Nasser, Haider Al Timimi, artistiek leider van het gezelschap Kloppend Hert, de danser en choreograaf van Marokkaanse afkomst Youness Khoukhou, de Braziliaanse danser en acteur Gustavo Vieira en twee van de stichtende leden van tg Stan, Jolente De Keersmaeker en Frank Vercruyssen, hebben elkaar teksten voorgelegd die ze belangrijk vinden. Rond de werktafel, waarop zich wekenlang gedichten, romans en theaterstukken hebben opgestapeld, hebben ze een gemeenschappelijk verhaal opgebouwd met behulp van woorden, maar ook van hun lichaam.
De basisstructuur van het stuk bestaat uit dialogen, vooral ontleend aan het werk van de Engelse toneelauteur Dennis Kelly, als een dof gegrom dat het gevoel van onbehagen in de huidige maatschappij uitdrukt, met haperende communicatie, eenzame dromen en plotse uitbarstingen van geweld tegenover de ander die men niet kent. Deze levendige en vaak chaotische dialogen, zowel tragisch als banaal, drukken de existentiële en morele onzekerheid van onze medeburgers uit.
Boven deze door angst getekende dialogen zullen zich stemmen verheffen, bezield door de wens zich te verzetten. Het gaat onder meer om brieven van twee jonge inwoners van Caïro uit de roman I ran to the Nile van de Egyptische schrijver Alaa El Aswani. Ze spreken over alledaagse corruptie, over het economische, sociale en religieuze keurslijf waarin de personages gevangen zitten en de vurige wens zich eruit te bevrijden vooraleer ze moeten zwichten voor de nederlaag of de ballingschap. Naast hun stemmen zullen er andere weerklinken, afkomstig uit de gedichten van de Palestijn Mahmoud Darwish of de teksten van de Syrische toneelschrijver Saadallah Wannous, opwellingen van wilde hoop de wereld radicaal te veranderen en tegelijkertijd uitingen van de gezamenlijke onmacht om dat doel te bereiken.
Opdat de spelers zich zo vrij mogelijk kunnen uitdrukken, bevat Move (on) choreografieën waarin de lichamen zich verbinden met de teksten. Ze speuren naar de overeenstemming tussen de innerlijke leefwerelden en hun uiterlijke uitdrukking, het wrijvingspunt tussen het individu en de groep.
Deze productie wordt gerealiseerd door STAN en Kloppend Hert in samenwerking met het Nomadisch Kunstencentrum Moussem, Vooruit en Toneelhuis. Met medewerking van de journaliste, schrijfster en documentairemaakster Laurence D’Hondt.
Nederlands, Engels, Frans, Noord-Afrikaans Arabisch, Midden-Oosters Arabisch, Braziliaans en Russisch gesproken. Met boventitels in het Nederlands, Engels en/of Frans.
i.s.m. ARSENAAL/LAZARUS
22 maart 2016. Bij de aanslag in het Brusselsemetrostation Maalbeek verliest Mohamed El Bachiri zijn vrouw Loubna, de liefde vanzijn leven. Als eerbetoon aan haar buigt hij het leed dat hem is aangedaan opmoedige en veerkrachtige wijze om in een boodschap van liefde enmedemenselijkheid.
David Van Reybroeck tekende Mohameds verhaal op in Een Jihad van Liefde.Dit boek vormt de basis van het gelijknamige theaterstuk.
Ook de jihadist van liefde, deman vol mededogen, ontsnapt niet aan de dagelijkse miserie en eenzaamheid, zienwe hier. Het is in die waardevolle, ontroerende toevoeging dat dezetheaterversie het verschil maakt. (De Standaard ***)
Een productie van Rataplan, Vlaams-Marokkaans Culturenhuis Darna enDe Roma
Met steun vandistrict Borgerhout en de Vlaamse Overheid
Spel en tekstbewerking: Rashif El Kaoui en Amara Reta
Regie: HansVan Cauwenberghe
Mensenlief! Goeienavond!
Deze avond is een mooie avond. Bijzonder en wonderlijk.
Want vanavond breng ik u thuis!
Wat de wetten niet kunnen regelen, regelen we hier.
Wat te alledaags is voor mij en voor u, doorbreken we nu.
Met, hoe anders, een verhaal over liefde en verlies. Over de mens dus.
Dat vol gevochten wezen, dat leeggeliefde dier.
Dat zoekertje in de gazet van het bestaan.
Morgen draaien we er de patattenschillen in. Ik begin.
De Woordenaar wordt een daverende combinatie tussenswingende woorden en sprekende muziek, een explosief theaterconcert waarin Bruno Vanden Broecke een man is met een missie. Een lichtend voorbeeld om te volgen. Wat hij te bieden heeft is niets minder dan een handleiding voor ons leven.
Van en met: Bruno Vanden Broecke,Bo Spaenc, Johan Vandendriessche & Dante Verspaendonck/Amber Meert
DESCHONECOMPANIE
Op de scène verschijnen twee acteurs, twee klassieke zangers, een pianist en een violiste. Met muziek en tekst uit Mozarts opera Così fan tutte filosoferen en discussiëren de spelers samen over het bestaan van fysieke trouw. Don Alfonso,een filosoof en tevens de pianist, beweert tegen twee jongemannen dat hun geliefden hen niet trouw kunnen blijven. De mannen eisen tegenbewijs en zetten samen met hem een experiment op. Despina, de kamermeid en violiste, laat op haar beurt de vrouwen kennismaken met de vrije liefde. Geeft het resultaat Don Alfonso gelijk? En sterker nog: valt de liefde wel in een structuur te gieten?
Regie: Tom Goossens
Muzikale leiding: Wouter Deltour
Spel: Carine van Bruggen, Arne Luiting, Annelies Van Gramberen, Jokke Martens,Clara Cleymans, Wouter Deltour
DE NWE TIJD
James Wood, een jongen uit Engeland, plaatste op 23 november 2016 een bericht op YouTube onder het liedje to build a home. Hij schreef daarin dat zijn beste vriend zelfmoord had gepleegd en hem die avond drie keer had proberen te bellen. Maar James nam zijn telefoon niet op, omdat hij op zijn nieuwe Playstation zat te spelen.
Hij schreef in dat bericht dat hij zich zo schuldig en verdrietig voelde. En zo eenzaam.
DeNwe Tijd besloot naar hem op zoek te gaan. Hoe gaat het nu met hem? Wie is hij precies. En waarom is er eigenlijk sinds kort een minister van Eenzaamheid?
Romdom zijn verhaal bouwende acteurs op even vindingrijke als hartverwarmende wijze hun voorstelling. Ze blikken terug op de industriële revolutie in Groot-Brittanië, misschien wel het begin van alle individualisme- en van de eenzaamheid. (De Volkskrant)
Van en met: Harald Austbø, Tim David, Rebekka de Wit, Suzanne Grotenhuis, Matthias Van de brul en Freek Vielen
The Life of Mechelen is een theatervoorstelling, een verhalenshow waarin de stadsbewoners aan het woord worden gelaten, begeleid door professionele theatermakers. Iedereen die bereid is zijn/haar verhaal of ervaringen te delen met het publiek, kan zich aansluiten bij het Stadsgezelschap, dat ondertussen een dertigtal leden telt.
The Life of Mechelen omvat vijf afleveringen over evenveel fases in het leven, gespreid over vijf jaar (van 2017 tot 2021).
Deze vierde editie focust op de levensfase 18 tot 40 jaar. een tijd van vrijheid en autonomie breekt aan, in een nieuwe wereld, waarin ouderlijk huis en soms ook jeugdvrienden achtergelaten worden. Welke keuzes hij in deze periode ook maakt, de jeugdvolwassene wordt volwassen en zet de grote lijnen uit van zijn verdere leven.....
DE KOE
30 jaar na datum, spelen Peter Vanden Eede en Bas Teeken De Gebiologeerden, de allereerste voorstelling van de KOE.
Twee vrienden, die hun emoties en hartstochten geen vrije loop durven laten, onderhouden zich binnen een onleefbaar en geforceerd beleefdheidspatroon. Zo onderdrukken zij niet alleen hun gevoelens, tevens een sluimerende maar hevige liefde voor elkaar, ontstaan uit een respectievelijk uitgesproken, echter nooit besproken, nood aan affectie.
Mede uit angst voor zo een open confrontatie, de ware dialoog, hebben Erwin en Ludo zich verdiept in de ornithologie. Het is een extreme obsessie geworden via de welke zij de communicatie kunnen aangaan zonder onmiddellijk gevaar op een goede dag door zielenroerselen ten gronde te gaan.
i.s.m. kunstencentrum nona
LAZARUS & ROBBIN ROOZE
Op 23 september 1971 laat Mario Roymans zich opsluiten in het Paleis voor Schone Kunsten in Brussel en snijdt het doek De Liefdesbrief van Johannes Vermeer uit het kader. Hij eist 200 miljoen frank, te schenken aan de slachtoffers van de hongersnood in het toenmalige Oost-Pakistan. Tien dagen later, na een tamelijk spectaculaire achtervolging, wordt Roymans roemloos ingerekend.
Deze ‘heldendaad’ is het uitgangspunt voor een spannende vertelling die speelt op de scheidslijn tussen waarheid en fictie, waar vragen worden gesteld over de reële waarde van kunsten de grenzen van goeie bedoelingen.
Van en met: Iliass Bellaajal, Koen De Graeve, Aminata Demba, Pieter Genard, Günther Lesage, Ismaïl L’hamiti, Robbin Rooze, Akram Saibari, MaaikeSomers en Ryszard Turbiasz.
een organisatie van ARSENAAL/LAZARUS
TONEELGROEP MAASTRICHT
Opbrouck en DeJong zitten vast in het hooggebergte. Hun hut is ingesneeuwd. De mannen kijkenvanaf het schuine dak uit over het dal. Geen paniek. Ze gaan hier uitkomen,zoveel is zeker. Want: niets is onmogelijk, alles kan.
Jungfrau is een fysieke krachtmeting, Gewitterund Sturm, tot aan de pijngrens, soms tot aan het toelaatbare. Een moderneAlpensymfonie. Natuurlijk nemen de twee mannen af en toe rust om zaken tebeschouwen en naar de sterren te kijken; er is genoeg om je over te verbazen.Alles lijkt van bovenaf zo zinloos. Maar dan borrelt de tomeloze energie weerop. Geen top is te hoog voor het duo. Ze willen weer. Ze willen meer. Vechten.Knokken. Dansen. Zingen. Bergen verzetten. Omdat de wereld nog niet af is.
Van en met: Wilfried de Jong en Wim Opbrouck
ZUIDPOOL
In het Westerse theaterrepertoire zijner nauwelijks vrouwenrollen die moeiteloos naast een rol als Hamlet, Oedipus ofOom Wanja kunnen staan. Zuidpool brengt daar verandering in en gaat in zee metgrootmeester Ilja Leonard Pfeijffer.
Hij schrijft een theatertekst over de opkomst en neergang van een beroemdeactrice. Als slachtoffer van én voorvechtster tegen mannelijke onderdrukkingverwerft zij op korte tijd een enorme heldenstatus. Ze wordt wereldwijd eenvoorbeeld voor andere vrouwen en zet een beweging in gang die in alle gelederenvan de samenleving voelbaar is. Tot zij zelf dader blijkt te zijn…
De aanzegster is een hedendaagsetragedie waarin waarheid en fake-waarheid onherkenbaar door elkaar lopen in eenstrijd die via de media wordt gevoerd. Een strijd waarin beeldvormingkrachtiger en fataler is dan feiten.
Met: SofieDecleir, Robby Cleiren, Koen van Kaam, Stijn Van Opstal e.a.
TRISTERO
Met wie zou u graag eens de lakens delen? En waar zou u het dan overhebben?
Een doorwinterde cast van acteurs en actrices kruipt samen in een groot bedom het te hebben over politiek, liefde en het leven. Met een trefzeker gevoelvoor humor tasten ze elkaar af, liggen ze te luisteren en te woelen en geven zezichzelf bloot.
Strategie, verraad, compromis, ontgoocheling, gezond verstand, tranenvan geluk:
ze passeren allemaal de revue. In die stroom van banale én interessante,scherpe én vage uitspraken, verschijnt de mens: kwetsbaar of sterk, eenzaam ofniet, eerlijk en vals tegelijk.
De oerversie van Iemand van onsdateert van 2005, nu presenteert Tristero een remake, met actrices en acteursmet véél levenservaring.
met: Reinhilde Decleir, Mark Verstraete, Janine Bischops, Bob De Moor, KristinArras, Kris Smet, e.a.
i.s.m. ARSENAAL/LAZARUS